DE STAD ALS PLEK VAN ONTMOETING
6 februari was het derde stadsdebat van PS theater. Dit keer met het thema ‘de vergeten stad’. Ianthe was gevraagd haar droom te delen over de stad, over steden voor de eeuwigheid. “Haar verhaal prikkelde, stelde mooie vragen en gaf input voor een rijk debat”. Wij zijn blij op deze manier een bijdrage aan het gesprek in Leiden te kunnen geven. Klik hier voor meer informatie over het stadsdebat op de website van PS theater.
De volledige tekst van de speech:
Wij zijn hier samen, om naar elkaar te luisteren, van elkaar te leren, samen te dromen, samen te groeien. Wij zijn hier omdat we het waardevol vinden onze ideeën uit te wisselen. Wat wij hier vanavond doen, is eigenlijk de hele essentie van een stad. Het wezen van de stad ligt namelijk is die uitwisseling, van ideeën maar ook van goederen, van diensten, van informatie. Vanwege die uitwisseling zijn mensen ooit in steden gaan leven en doen ze dat ook nu nog. Die uitwisseling komt alleen tot stand als we elkaar ontmoeten. En daar hebben we plekken voor nodig.
Die plekken van ontmoeting, dat is bijvoorbeeld deze zaal, maar denk ook aan een kerk, een stadhuis. Maar vooral ook aan al die openbare ruimtes ertussen: de straten en steegjes, die zich verwijden naar pleinen, naar hofjes. Dat weefsel van openbare ruimte, dat als een rivier van leven door elke stad stroomt, vormt het geraamte van de stad.
Een stad is voor mij dus geen verzameling gebouwen. Een stad is juist de ruimte ertussen. En het mooie is, die waarde van al die plekken van ontmoeting verdwijnt niet. Die plekken waren in het verleden waardevol, zijn nu waardevol en zullen in de toekomst waardevol blijven. Zolang mensen in een stad wonen en werken, zullen we elkaar willen ontmoeten.
En natuurlijk verandert een stad. En aan de gebouwen in een stad wordt altijd geschaafd, elke generatie laat zijn stempel achter. Ik ben architect. We ontwerpen woongebouwen, waar verschillende mensen hun thuis vinden. Ik zie het als onze taak, mijn verantwoordelijkheid zelfs, bij wat we ontwerpen plekken te maken voor ontmoeting. Dat kan zijn op de stoep bij je voordeur, in een hof, in een gezamenlijk binnentuin. Want dat zijn de plekken waar we onze buren ontmoeten, waar een stukje samenleving kan ontstaan.
Voor het stedelijk leven zijn de gebouwen slechts decor, ze zijn dienend aan de stad. En wij, wij zijn slechts passanten, en hebben het geluk dat we gebruik mogen maken van dat hele mooie en rijke netwerk van Leiden. Het geluk dat we elkaar kunnen ontmoeten.
