ANDERHALVE METER
Musea, winkels, dierentuinen, schouwburgen, restaurants, op zoveel verschillende plekken wordt de anderhalvemeter samenleving vormgegeven. Zodat mensen op elk moment voldoende afstand van elkaar kunnen houden. Geweldig natuurlijk, als dit betekent dat deze plekken weer uit hun onvrijwillige slaap gewekt kunnen worden en onze wereld weer een klein beetje groter maken.
Maar laten we vooral niet vergeten na te denken over het middelpunt van ieders wereld: onze woonomgeving. Want als je ergens anderhalve meter afstand moeten kunnen houden, is het hier. En het mooie is, dit zou weleens tot heel wat kwaliteit kunnen leiden.
Wij geven dagelijks vorm aan buurtjes en willen daarbij het thuisgevoel in de buurt versterken. We richten ons daarom op alle plekken die bewoners elke dag doorkruizen, onderweg van straat naar huis. Omdat dit de plekken zijn van vluchtige ontmoetingen tussen bewoners, het begin van een sterke samenleving. Juist in deze route is altijd al behoefte aan twee zaken: ruimte en keuzemogelijkheid. En laten dit nou net de onderwerpen zijn waar we in de anderhalvemeter-woonomgeving op uit komen.
We maken ruimte bij de voordeur, een plek die bewoners zich toe kunnen eigenen, waar vanaf het bankje de buur gegroet kan worden. De bufferzone is niet alleen een prettige verblijfsplek voor bewoners, dit is ook de zone die zorgt voor afstand tot passanten en privacy in huis. Deze kwaliteit en keuze voor afstand geven we ook aan bewoners aan een galerij. Dus we maken geen minimaal smalle galerijen, waar je met de beste wil van de wereld een tegenligger niet eens kàn ontwijken. Maar vriendelijke bredere galerijen, zodat ook hier bewoners een prettige plek hebben en elkaar op de nodige afstand kunnen passeren. We ontwerpen verschillende routes van voordeur naar trap, zodat je de keuze hebt langs welke huizen je vandaag wilt lopen. We maken extra ruimte in een entreehal, ruimte om iemand te ontwijken, maar ook voor een praatje bij de postvakken. En uiteindelijk natuurlijk ruimte op straat, op een pleintje, in een hof, het weefsel van een stad als ultieme drager van stedelijk leven. Met prettige, menselijke stedelijke ruimtes, beschut, veilig en gedifferentieerd.
Al deze extra ruimte lijkt inefficiënt en kostbaar. Maar de baten van een samenleving die de ruimte krijgt te groeien zijn enorm. Waar bewoners door contact meer vertrouwen en saamhorigheid voelen en meer hulp over en weer wordt geboden. Een samenleving met minder eenzaamheid, overlast en criminaliteit. Nog los van de fysieke besparingen in onderhoud van een gebouw dat gekoesterd wordt en waar bewoners eigenaarschap over voelen. Ruimte voor de samenleving is simpelweg de rationele keuze.
Laat deze periode, hoe heftig en ellendig ook, dan maar het vliegwiel zijn, de katalysator in het daadwerkelijk inzetten op kwaliteit in onze leefomgeving. Op een breder gedragen besef dat onze focus zich zal moeten verleggen van ego naar de samenleving. Zodat onze fysieke leefomgeving optimaal in gaat spelen op de grote maatschappelijke uitdagingen waar we aan staan. Wij gaan verder, doe jij mee?